zmiana kierunku wiatru
pod klucz już miałam limeryki,
lecz cóż, gdy nurt zniósł na lirykę;
na fale smutków, melancholii.
obok czas płynął, w wir pociągnął
i tak zakręcił…! jak się oprzeć
fali? jak stanąć wobec, w poprzek?
są koła ratunkowe - w dali -
też się kołyszą na tej fali.
a woda zimna, krótkie ręce,
nogi drętwieją. styl: na plecach.
spokój już wnika i myśl nagła,
że w toni nie należy szarpać
siebie i ciebie, i tych kół.
na bok ramiona, głowa w tył!
i wir, i w lir… i w liryzm - znos!
nic się nie stanie - póki nos…
i usta ponad kneblem wody.
i byle sprzyjający prąd, i… oby...
Komentarze (33)
Zniosło Cię, ale bardzo dobrze, bo pięknie wyszło.
Lubie do Ciebie wpasc, gruszElka, bo madrze i pieknie
:)
to dobrze, że wpadłaś w liryzm, bo mnie czasem znosi
na mielizny