Żniwiarz

Życie to nałóg, z którym bardzo trudno zerwać…

Widziałem kobietę w aksamitną czerń ubraną,
gotową przyjść i zabrać wszystko co dobre na świecie.
Twarz miała jasną, kościście przybraną,
jakby potrafiła zabić wzrokiem, małe dziecie.

Siedziała wygodnie w szpitalnym korytarzu,
wpatrywała się w zegar zawieszony na ścianie.
Umówiona była z lekarzem, na swym kalendarzu,
musiała być przygotowana na owe spotkanie.

Wskazówka zegara wybiła za dwadzieścia dwunastą,
ona wiedziała już, iż to nadeszła jej pora.
Wstała, wyciągnęła swą kosę kanciastą
i ruszyła przed siebie, niczym wilków sfora.

Po oddziale przeszła wiatru lekka smuga,
słychać było tylko cięcie, z zamachu zrobione.
Później cisza głucha, brak oddechu - to już jej zasługa,
kolejne zadanie w pełni wypełnione.

Ogromny krok do przodu, bez wyrazu uczuć zrobiła,
wyczyściła swą kosę, następnie znowu gdzieś podążyła.
Na korytarzu w kulę czerni się zmieniła,
do nowego celu w tej części świata wyruszyła...

Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli...

autor

eMCu

Napisany: 2007-04-22 Dodano: 2007-04-22 20:47:14

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie