Zwariować można!
Nie mogą być oddzielnie
I razem nie mogą.
Katują się więc codziennie
Myślą, Uczynkiem i Mową.
Lecz to niewielki kłopot,
bo miłość jest zawsze gotowa
znosić czułą udrękę
Marzeń,Objęć i Słowa.
Choć wiszą pomiędzy światami,
a czas im przez palce przecieka,
to każde z nich cierpliwie
powrotu drugiego czeka.
I będą trwać w tym stuporze,
uparci do granic rozumu,
bo przecież się odnaleźli
wśród nieprzebranych tłumów.
Teraz, gdy mają siebie
przez krótkie ulotne chwile,
na los swój klną, że tak mało.
Dziękując mu, że aż tyle...
E.
Komentarze (12)
Do zwariowania jeden krok.
Moim zdaniem to nie jest miłość prawdziwa, pozdrawiam
serdecznie Artoo.
Tak, świetny wiersz, a poza tym myślę jak Mgiełka/Ela.
Pozdrawiam wieczornie :)
Być z kimś tylko dlatego, by nie być samym, to
rzeczywiście za mało.
Pozdrawiam serdecznie.
Pozwolę sobie za Anną i Beano.
Pozdrawiam
Za Anna sobie pozwole
Pozdrawiam serdecznie
:)
szkoda czasu na małżeńskie utarczki.
oj tak, czasem ta miłość bywa bliższa nienawiści, ale
to jednak miłość :)
Życie razem na siłę bez miłości jest udręką...nie ma
co się oszukiwać...
Pozdrawiam:)
Fajnie się czyta. Plusik
Hmm, coś w tym jest, są tacy ludzie. Brną w coś, co
nie daje im szczęścia.
Świetny wiersz. Nie warto się przekomarzać i być
uparty, szkoda czasu.. Pozdrawiam :)