Zwolnij kochanie
Pomału, wolniutko moja Aniołeczko,
czemu tak harujesz, nie dosypiasz nocy.
Noc to odpoczynek. Ileż w Tobie mocy.
Na dworze już ciemno, zaszło już
słoneczko.
Człowiek, Niuniu, to nie pojazd
mechaniczny,
ma motogodziny, swoją długość życia,
Jak już jest zużyty, pójdzie do
pozbycia.
Gdy miał konserwację, to ma wygląd śliczny.
Człowiek nie powinien równać się z
traktorem,
Chociaż jemu często światełko się pali.
Widzisz mój skarbusiu, nie pracuj
wieczorem,
lepiej dbaj o męża, on tak ciebie chwali.
Śpiewaj jak słowiczek, bądż zawsze z
humorem.
Co nie zrobisz dzisiaj, świat się nie
zawali.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2018-05-06 21:57:16
Ten wiersz przeczytano 1475 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Pięknie, mądrze - z dystansem i duża ilością ciepła.
Spod Twojego pióra - nie zawsze czytam - zawsze dobry
wiersz.
Pozdrawiam Broniu")) - serdeczności:)
człowiek nie maszyna
czasem musi się zatrzymać
Pozdrawiam Broniu:))
Bdb refleksja i wiersz Broniu
Pozdrawiam z usmiechem zycząc spokojnej nocy :)
Broniu, nie można się z Tobą nie zgodzić czasami warto
przystopować, ponieważ życie nie polega tylko na
pracy;)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)