życie
rwące jak rzeka
szybko ucieka
ścigane codziennością
ocean wzburzony
zatopionej przeszłości
wybiega w przyszłość
śmiałym marzeniem
zamiera martwą falą
tragedią dotknięte
wczoraj przekleństwem
jutro wielkim darem
odważne i niepewne
gaśnie gdy się wypełni
z nadzieją odrodzenia
w nieznanej przestrzeni
dopóki jesteś
każdym serca biciem
mówię dziękuję
kochane życie
autor
Donna
Dodano: 2015-06-24 16:42:51
Ten wiersz przeczytano 1492 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Trzeba kochać póki jest :)
Ładnie. Ja też je kocham. Pozdrawiam serdecznie