Życie
Obudziłam się. Nie otwieram oczu by
zachować pod powiekami resztki snu.
Za chwilę zadzwoni budzik.
Wyskoczę z łóżka, szybki prysznic,
make up, łyk kawy, spodnie,
żakiet, torba na ramię i
już zbiegam po schodach
przeskakując po dwa stopnie.
Na ulicy słońce zagląda mi w oczy.
Wiatr psotnik rozczesuje włosy.
Czasem rozgada się deszcz,
szeptem śpiewa mi czułe piosenki.
Radosna jak ptak lecę przez życie.
Nagle rozlega się dzwonek u drzwi.
Jakie wyskakuję, biegnę, lecę?
Po nieprzespanej nocy czuję się
jak królewna na ziarnku grochu,
cała obolała.
Zanim założę kapcie, szlafrok,
okulary na nos i dotrę do drzwi,
za nimi już nikogo nie ma.
Tylko awizo w skrzynce na listy.
Młodości moja, czasie
najpiękniejszych marzeń i snów
na jawie, największych miłości,
przyjaźni najszczerszych.
Przetańczonych nocy, rozmów
kończących się o świcie,
radosnych poranków.
Proszę wróć.
Starość to przyjaciółka zawistna,
fałszywa,
pomału zabierze Ci wszystko co masz
i nigdy Cię nie opuści.
Wstrętna wiedźma.
Panie Boże spraw żeby to był tylko
zły sen.
Ja tak bardzo chcę się obudzić.
loka
Komentarze (53)
No to sobie powspominałam dyskusje po świt...pięknie o
przemijaniu. Podobno każdy wiek ma swój urok i tego
się trzymajmy! :)
"nigdy Cię nie opuści.
Wstrętna wiedźma." to święta prawda mądra refleksja
Pozdrawiam serdecznie
Tym razem podepnę się pod komentarz Borta, w samo
sedno!
Pozdrawiam serdecznie :)
Poruszający życiowy i refleksyjny wiersz
Pozdrawiam
Bardzo dobry wiersz. O przemijaniu, naszych
tęsknotach, lękach, wspomnieniach... Ale, cóż... Taka
kolej rzeczy, chociaż myślę, że w każdym wieku można
się cieszyć, jeśli serce młode... Ale sama młodość już
nie wróci...
I mnie teraz przypomniały się te rozmowy do białego
rana, radosne świty... Ech... A wiatr psotnik już
włosów nigdy nie rozwieje... Bo włosów brak :-)...
Pozdrawiam serdecznie :-)
Codzienność, dzień za dniem, życie tak szybko
upływa...
Piękny.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wymowna i piękna oda do codzienności i młodości, nawet
monotonia może stać się natchnieniem do pięknego
wiersza
Jeszcze wracam do tego wiersza, bardzo mi się
podoba...
Poruszające słowa z chwilą zadumy na temat życie...
Miłego popołudnia:)
Niestety przemijanie, bardzo interesująca refleksja,
pozdrawiam serdecznie.
to prawda wszystko ma swój czas ...początek i koniec
...
Witam,
mam wrażenie (coraz częściej), że wszystko ma
swój czas...
Uśmiech i pozdrowienia /+/
Dobry, życiowy wiersz, szkoda, że ze starości nie
można się ani obudzić, ani wyleczyć, w przeciwieństwie
do młodości, która się zmienia w starość właśnie:(
Ważne, by ona była łagodna, by nie nękała chorobami,
wówczas może być znośna, msz...
Pozdrawiam serdecznie, loko :)
Witaj .
Bardzo dobry wiersz.
Nic nie poradzimy, wszystko przemija, łącznie z
człowiekiem, i nie ma od tego odwołania.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Poruszający wiersz. Pozdrawiam :)