Życie...

Ja- małe ziarenko piasku, pomiędzy innymi.
Błąkam się po świecie i szukam swego miejsca. Świat mnie przerasta, więc muszę iść i znaleźć swoje miejsce, gdzieś na końcu świata...
Będę trzepotać skrzydłami,
jak ptak zamknięty w złotej klatce.
A kiedy w końcu życie przerośnie mnie całkowicie, umrę. Lecz umrę z godnością, z dumą, że podjęłam się tego trudnego wyzwania jakim było życie...
Uniosę się na anielskich skrzydłach do nieba gdzie wreszcie moja dusza zazna spokoju. Wtedy już wiedzieć będę, że wreszcie znalazłam dom i miejsce gdzie spocząć mogę na wieki...

Wszystkim, którzy we mnie wierzą...

autor

Melodia

Napisany: 2002-08-14 Dodano: 2005-03-02 20:34:57

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie