Życie sens i takie tam
i co słońce? świecisz jakby
życie różami było usłane
a mnie zaciska gdzieś w dołku
głęboko gotowa byłabym spisać
testament
i co niebo? błękitem czarujesz
malujesz barwne pejzaże
chętnie bym wzniosła się ku
górze lecz bez radości kolor
rozmażę
i co sensie? w naiwności mojej
głowę chowasz a ja myślę ile
razy poddać się jestem gotowa
by ani razu upadku nie
żałować
i co szczęście? szczęście wierzyć
zabroniło ja ulotne tak mawiało
kiedy po łąkach własnej euforii
boso biegałam do rozpuku się
śmiało
i co żalu? dopadasz osadzasz
się tu na stałe pozwól przez
moment uwierzyć że łzy to
przyjaciel duszy cierpieniem
obolałej
autor
sylwiam71
Dodano: 2013-12-12 13:01:24
Ten wiersz przeczytano 1067 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
życie jakie jest takie jest lecz po prostu jest piękne
Świetny, refleksyjny:)
Krzemanka ma rację- trzeba dostosować formę czasownika
do rodzaju nijakiego, albo zamienić szczęscie na
synonim- np. szczęśliwość, która już jest
rodz.żeńskim. A wiersz bardzo ciekawy.Pozdrawiam.
życie kiedy boli to chociaż wiemy
że żyjemy
Pozdrawiam serdecznie
Smutno i z wyczuwalnym zawodem.
Na miejscu autorki przemyślałabym przedostatnią
strofę. Jako że szczęście jest rodzaju nijakiego
powinno być raczej "nie kazałoś"
"mawiałoś", choć to brzmi dziwnie i jest podkreślane
jako błąd. Może ktoś bardziej biegły wypowie się jak
powinno być. I chyba miało być "do rozpuku" zamiast
"do obuchu"? Miłego dnia.
Bardzo fajny pomysł i realizacja!
Uśmiechu życzę pomimo wszystko :)
Jedna mała uwaga - "obuchu" zamieniłabym na "rozpuku".
Pozdrawiam cieplutko :)
Życie ma zawsze sens nawet gdy ściska w dołku.
Pozdrawiam serdecznie
To wszystko jest nam w życiu potrzebne, żal, smutek i
szczęście. Nie można pisać wciąż o słońcu, byłoby za
nudnie i gorąco. Ładny, życiowy wiersz. Każdy z Nas to
czuje. Pozdrawiam serdecznie sylwiam71. Uśmiechnij
się:):)