Życie to nie teatr
Życie to nie teatr, nie da się ponownie
odegrać roli,
Raz wypowiedziane słowo bardzo mocno
boli,
Zapada w pamięć, serce srodze rani,
Uczucia się z rany sączą i jak powietrze
uciekają,
Znika miłość, urok i czar, zostaje smutek i
łzy
Pytanie do siebie co się stało i czemu
my?
Nie da się wrócić i powtórzyć kwestii,
sufler nie podpowie tekstu, bo nie zna tej
roli,
sufler spogląda z boku i zapisuje błędy,
i krytykuje zagraną niewłaściwie w życiu
rolę.
autor
ilonan
Dodano: 2009-05-11 16:11:42
Ten wiersz przeczytano 742 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Może życie to nie teatr, ale co dnia gramy swoje role
i od nas też zależy czy będzie to farsa czy dramat -
przeważnie idziemy w zaparte i odgrywamy komedie` del
arte!