Życie ze złamanym sercem.Proza.

Poprzez szarą zasłonę łez, oparta plecami o pień brzozy, błądziła wzrokiem, hen daleko .Po horyzoncie sunął jacht, z żaglami wydętymi ciepłą, łagodną bryzą. W oddali statki były jedynie małymi punkcikami. Świeże powietrze miało
słonawy posmak, jak łzy spływające po jej policzkach. Od kiedy odszedł, przepełniało ją osobliwe poczucie jałowości i bezsensu. Miała wrażenie, że już na zawsze pozostanie uwięziona w próżni, niczym żaglowiec dryfujący
na morzu pośród bezwietrznej pogody. A miało być " na zawsze" on i ona, ale przecież od początku powinna wiedzieć,
że się im nie uda. Ich związek kojarzył się w wodospadem, gwałtownym, szybkim i burzliwym. I jak człowiek przedzierający się przez wodospad, domyślała się , czym to się skończy, że nie da się długo żyć z tak gwałtownymi emocjami. Spotykając się z nim, nie umiała jednak zapanować, nad ogarniającą ją falą ciepła, niemal bolesnego mrowienia rozchodzącego się od piersi ku dołowi brzucha. Nie była w stanie, odezwać się poruszona do głębi ciepłem jego uśmiechu. Nie mogła jeść, spać ani się skupić na czymkolwiek, bo
wciąż myślała o nim. Tak bardzo go kochała, a teraz będzie musiała przycupnąć na poboczu jego życia ze złamanym sercem, bo nic nie jest w stanie zatrzymać tego, co minęło bezpowrotnie.

"MIŁOŚĆ NIGDY NIE JEST PROSTA - I RZADKO KIEDY BEZBOLESNA "
PAUL COOK.

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-11-16 Dodano: 2012-11-16 16:40:39

Ten wiersz przeczytano 1050 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie