Żywo
Przygarnij swoje drzewo,
pochłoń chmurę i słońce,
w korze suszy się czas,
w korzeniu płyną moce.
Przytul do pnia starego,
posłuchaj co w sękach stęka,
czy sączy się energia,
co ziemia daje drzewom,
a co skrzętnie zabiera…
Słyszysz?
Wieczność woła.
Czas nie umiera.
autor
marcepani
Dodano: 2019-01-05 08:42:09
Ten wiersz przeczytano 808 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Głodnemu wiadomo,a wiersz bardzo przyjemny.
Ładnie!
Gdy sobie drzewo z pierwszego wersu "biorę za faceta"
to się uśmiecham :)
Pozdrawiam :)
Przekonujący przekaz. Miłego dnia:)
Moje klimaty.
Śliczny wiersz, Marcepani.
Pozdrawiam:-)
Piękny wiersz . Pozdrawiam