*** [cudowne zapomnienie]
cudowne zapomnienie
gdy zapomina się
pytać o powód
zdumiona
tonący brzytwy się chwyta
ja tonę w Twoich ramionach
Latarnio
co mężnych w mroku
wiernie na brzeg prowadzisz
by nie pochłonął ich błękit
daj nam
roztropnie zapomnieć
daj marzyć…
autor
Zadziwiona
Dodano: 2008-02-11 09:29:31
Ten wiersz przeczytano 449 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.