Bezczas

Powietrze jest pełne czułości,
a drzewa się chylą ku drodze.
Wpleciona w tę nitkę wolności,
po kostki w czułości wciąż brodzę.

Twa skóra dziś zapach ma lata,
istniejąc w bezczasie światłości,
…istotnie nas nie ma dla świata,
piękniejszych od jego piękności.

I mamy swe ręce dla siebie
i oddech Twój moim się staje.
Jak morze poczyna się w niebie,
tak ja Ci swój błękit oddaję.

autor

Zadziwiona

Napisany: 2007-07-15 Dodano: 2008-02-10 09:31:58

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie