... Dla jednego życia swą...

Zszedł na Ziemię
Skrzydła zostawił
Dla jednego życia
Swą anielskość zabił

Dźwiękiem głosu
Uspokajał
Ciepłym dotykiem
Ból ukajał

Dawał
Wiarę
Nadzieję
Miłość…
Wszystkie problemy-
- przy nim to się nie liczyło

Nagle…
Spojrzał wstecz
Wszystko było już jego
Jej oczy
Jej łzy
Jej śmiech
Jej dusza-
- należała do niego…

O zwrot skrzydeł poprosił
Przestał uspokajać
Bólu ukajać…
Nie dawał
Wiary
Nadziei
Miłości…
A w niej zostało tylko
Mnóstwo wątpliwości

Przerażona
Uczuć pozbawiona
Patrzyła w Jego oczy
Nie widząc już tej mocy
Kochając
Jednocześnie nienawidząc
Czeka,
Aż znów skrzydła zostawi
Błędy naprawi
I głosem uspokoi…
I dotykiem ból ukoi…

autor

Zagubiona w myślach

Dodano: 2007-12-23 23:05:06

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie