Ja...

Wy wszyscy, którzy istniejecie - żyjcie inaczej!

Ja, samotny
jak owoc zgnity
już na zawsze wewnętrznie rozbity

Ja, porzucony
jak dziecko w śmietniku
owinęte przez matkę w torbę z
plastiku

Ja, rozdarty
jak kartka papieru
szukam ciągle życiowego celu

Ja, który kochałem
smutków potokiem duszę zalałem,
a z sercem zranionym idę przez życie

autor

agmar

Napisany: 2004-06-08 Dodano: 2004-12-09 11:48:32

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie