*** /jaskółki bezkresne płaczą/
jaskółki bezkresne płaczą
cicho wszędzie
trzepią płochym skrzydłem
na rozstaju oczu
przeczuwają burzę
bezgłosów lub akcji
wielkie myśli za ciasne
na lot bez upadku
jaskółki bezkresne pędzą
nerwowo przed siebie
słowa już niedowidzą
osi horyzontu
prędkość ich bezszelestnie
rozmywa się w tonie
epifanie spadają
gradem walą w skronie
o jaskółki bezkresne
za wysoko za słońce
o ikary męczące
niech się stanie
na dnie oczu
niewidomych
w bezkresie
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2015-04-26 20:15:12
Ten wiersz przeczytano 2444 razy
Oddanych głosów: 64
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Wando nakarmiłaś moją duszę przepięknymi metaforami:na
rozstajach oczu, łzę myśli za ciasnej, na lot bez
upadku,słowa już niedowidzą osi horyzontu i cudowna
jaskółki bezkresu. Wiersz na duże TAK.:))
Pozdrawiam
Bardzo intrygujacy ciekawy wiersz pozdrawian
zawsze jest krzyż płaczu
na rozstaju dróg
jak jaskółka aurę wyczuwa
tak nie każdy człowiek
łamanie w krzyżu ma w:)
po prostu pięknie,
zatrzymał mnie pięknem metafor,
czytam z przyjemnością :)
Ciekawy wiersz i bardzo ładnie został wpleciony wątek
epifanii?
Wandeczko, człowiek całe życie się uczy i umrze jako
głupiec to jest nieuniknione;)
Naprawdę jestem pod wrażeniem wiersza…
Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)
/myśli za ciasnej
na lot bez upadku/
/jaskółki bezkresu pędzą
nerwowo/
Cały wiersz zatrzymuje.
Ale wyżej wyłuszczone przeze mnie, szczególnie mocno.
I smutek mi z nich...
Pozdrawiam.