Klątwa cnotliwej nade mną

Broniłam się nie chciałam, dziś nie wiem czemu,
Lata mijały, byłam niepotrzebna nikomu,
Zmieniały się rządy, rzeki płynęły i płynąć będą,
Ja zatwardziała, klątwa cnotliwej nade mną,

To była mgła, rozpościerająca nad łąką,
To on, oczy dwóch jezior w średnim wieku,
Cichy w słowach, które nutką grały,
Jego ciepłe dłonie czule mnie dotykały,

Zatraciłam zmysły, gdzie się podziały,
Zakazy, niezrozumiały przysięgi,
Mój Boże, dlaczego dopiero dziś po latach,

Doznaję piękna, we mnie pierwsze w rozkoszy jęki,
Zbliżał się i był to wtedy dla mnie świat cały,
Dwa jeziora, te oczy, szepty słowem kochały,
Dopiero on o siwej skroni i męskiej twarzy,

Czynił to delikatnie, subtelnie inaczej,
Kazał mi smakować pachnącą ziemie,
Uniesiona zaczynałaś w rozkoszy iść ku niebie,
Szłam wolno, jak wolne były zmysłowe szepty,

Coraz szybciej biegłam ku rozkoszy w te pędy,
Omamił mnie pachnącą ciepłą ziemią,
która była mięciutka jak wata pode mną,
Oddechy przenikały trawy i dalej biegły,

Najpiękniejszy był świat w rozkoszy rozległy,
Zabieram resztki ż życia zmarnowanego,
Doznałam rozkoszy wybuchałam ogniem,
Świadkiem chwili była zielona przyroda,
Doznania, radość — cudowna życiowa przygoda,

Drzewa chyliły nade mną rozłożyste konary,
słońca strumienie przenikały przez szpary,
Dotknęła mnie natura swoim palcem,
Szumiąc słowa, życie pije się jednym haustem.

Autor: Slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2023-09-02 Dodano: 2023-09-02 17:38:24

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie