***/ mozaika życia /***

Czy masz pojęcie, przez ile wcieleń musieliśmy przejść, aby zrozumieć po raz pierwszy, że istnieje coś więcej niż jedzenie, walka, czy władza w stadzie? Tysiące istnień, dziesięć tysięcy... Wybieramy nasz następny świat przez to, czego nauczymy się w tym... Ale ty, nauczyłaś się tak wiele jednego razu, że nie musiałaś przechodzić przez tysiąc istnień, aby dotrzeć do tego...

(...)
nie po to jesteś mi dany
bym mogła swym wzrokiem pijanym
wciąż buntować się przeciw tobie

— z bólu zrodzona
na pamięć wykuta

odrzuciła ciało kobiety
pokaleczone jękami z głębi
jest jednak nadal obok ciebie
wciąż jak twój anioł stróż
gnębi
więc możesz karcić mnie za to
potokiem nienawiści pluć
wypruwać me wnętrze
dawać nadzieję bym
mogę wciąż pragnąć
wiedząc
marzenie i tak się nie ziści

niespełniona
choć pocałunkami zalana
zagubiona
choć w czułości oddana

ma bezkresna miłość
tak oślepiająca
co już nie ustaje
co ma trwać do końca
w jakichkolwiek losu pnączach

Życie- ta jego dziwna mozaika,
raz jest okrutne, a raz jak bajka.
Oplata całokształt błękitów nieba...
Tej ciągłej jasności,
Takiej mi trzeba...
Co czuje bicie serc trwałe,
Takie radosne, i doskonale...

„...jak krawędź brzytwy, mój świat...” Dziękuję Ci- za to, że jesteś ;*

autor

KfiAtUsZeK

Napisany: 2005-12-20 Dodano: 2005-12-20 21:05:52

Ten wiersz przeczytano 678 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie