[*] ostatnie pożegnanie [*]

W kaplicy zebrani
Rodzina, znajomi, przyjaciele
A na czele ty!
Twa postać już sina
Oczy zamknięte
Jakbyś nie chciał obrazu tego widzieć…

Odchodzisz, i uwalniasz od obaw swój wzrok
Odchodzisz, z ciszy, w mrok
Podchodzę w twą stronę
Podchodzę w „drzwi” twoje…
Czuję swój strach gdzieś zgromadzony tam
O tak boję się
Łączę swe myśli, by rozjaśnić ten mrok
Chciałbym wydusić z siebie jedno małe słowo
Lecz łzy mej duszy zalewają wokoło świat
Wychodzimy na wiatr
Uwalniam od obaw umysł mój
Gromadzę myśli
By poradzić sobie z tą sytuacją
doszliśmy na miejsce
do tego ostatniego miejsca
naszego wspólnego przeznaczenia
od teraz, osobno żyć będziemy
ja po jednej ty po drugiej stronie
ja wśród żywych a ty…
ty już do nas nie powrócisz
ja klęczę
klęczę a wokoło chłód
już nie słyszę własnych słów
topię się we własnych łzach
mój ból wsiąka w ziemię głęboko
widząc jak się wprowadzasz w nowy dom
dom daleko ode mnie
pisząc te słowa próbuję się uspokoić
lecz to nie pomaga
i w gorsze wprowadza mnie
sentymentalności

dla mego św. pamięci ojca [*]

autor

goR

Napisany: 2007-03-30 Dodano: 2007-03-30 16:17:38

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie