1,2,3...7

LICZE WSZYSTKO, CO SIĘ RUSZA,SKACZE,LEŻY
ODDYCHA,SAPIE,SIĘ NIE RUSZA,A TO WSZYSTKO
MNIE RUSZA,OCHYDA SKRYWA I NIE UCHRONNIE
NA MNIE CZYCHA.
LICZE TŁUM,SZUM DZIECKO PRZECHODZĄCE,ROZŚMIESZAJĄCE
OTULAJĄCE,NIESKRYWAJĄCE,ŁAGODZĄCE
NIEGARDZĄCE,ROZŚWIETLAJĄCE,PRZYTULAJĄCE.
TO WSZYSTKO PACHNIE MCHEM,ECHEM,ŚNIEGIEM
ŻELAZEM MYM SKRYTYM LASEM.
LICZBA...EDEM MYM SZCZĘŚCIEM
ECHEM,ŚMIECHEM,GRZECHEM
LICZE 1,2,3...7
PĘDZE ULICĄ MIJAM TWARZE ME WOJAŻE
LICZE SAMOCHODY,LUDZI,DRZEWA
MEWA!
LIŚĆ SPADA Z DRZEWA.
LECE,LECE W CHMURY UDERZAM
SPADAM I PO DRODZE GWIAZDY LICZE
1,2,3...7
JESTEM W MIASTECZKU LICZBY SIEDEM.
POLANA A NA NIEJ ZIELONA TRAWA,
SIEDEM OWIECZEK PRZYBYŁOI SIĘ POŻYWIŁO
SIEDEM WIERZB TAM ROŚNIE
WIERZBY WIERZGAJĄ I PAWEŁKOWI SWOBODY NIE DAJĄ
SIEDEM KACZUSZEK PRZYCZŁAPAŁO I TAK PO
KRÓTKIEJ ROZMOWIE O URODZIE ODLECIAŁO
SIEDEM ZAJĄCZKÓW PO ŁĄCE SKAKAŁO I ZIELONEJ
TRAWKI SKUBAŁO.
BYŁY TAM KRÓLIKI,MRÓWKI
PROSIACZKI,KURCZACZKI ACH TE NAJSKRYTRZE ME SKARBY.
I TAK PO KURCZACZKACH MYCH TUŁACZKACH
AISAK UKUŁA, ALE NIE WIEM CZY SIĘ NIE ODWRÓCIŁA?
KOMUŚ W GŁOWIE ZAWRÓCIŁA!
KOGOŚ NA PAL WBIŁA I PRZEBIŁA,
I TAK ME SZCZĘŚCIE ZNÓW KTOŚ ROZPYLIŁ,OMYLIŁ
ZAMOTAŁ I ZNÓW WZIĘŁA MNIE OCHOTA.
KURZEM OSIĄDE Z POPIOŁU POWSTANE
TROCHE ZAKLĘĆ,MACHNIĘĆ,CIACHNIĘĆ,
TROCHE PIÓR CZARNY KRUK URATUJE,
GOŁĘBIA SZNUR,JASNOŚCI BEZNADZIEJNOŚCI
ŻABIEGO SKRZEKU,MCHU,TWEGO ODDECHU,
A NAJWAŻNIEJSZY SKŁADNIK
TO CZYJŚ ZNAK!
MÓJ SZLAK.

autor

Paweł Tuszyński

Napisany: 2003-01-04 Dodano: 2005-07-14 21:04:44

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie