סליחה

Wiem że już za późno , ale musiałam to napisać...

Dobrze jak wszystko
na swoim miejscu jest
Nigdy bym nie chciała
żeby było inaczej
- niestety stało się..

Ten róż , szarością teraz zwany jest
a błękit fal w martwe morze zmienił się

Wszystko kiedyś było takie proste
jak poukładane puzzle.
Przyszedł wiatr słów - porozrzucał je.
Deszcz - spłukał więzy nasze.

Prosiłam nie zostawiaj
Teraz krzyczę wróć..
Dodaj blasku moim oczom
ciemne chmury przepędź już..

Nie chcę więcej bać się dnia
chcę znowu spokojnie spać.

Nie będę pisać że mi smutno
przecież wiesz
tobie pewnie też jest źle
bo gdzie ty tam ja
jak połówki serca dwie.

Nie wiem co mam zrobić
wybacz słońce
ten ostatni raz
niech usłyszę ten promyków koncert.
Promykiem twoje oczy a niebem twoja dusza.

Niech już nic nigdy nie zmąci
szczęścia Twego.
Wiedząc to mogę odejść
jeśli zechcesz....
pójść z Tobą ? też chcę...

autor

izka2609

Napisany: 2007-09-01 Dodano: 2007-09-01 01:02:38

Ten wiersz przeczytano 1114 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie