28.08.2013
Nie pamiętam dnia
W którym umarłam
To stało się tak szybko
I niespodziewanie.
Zaczynam od końca
Ponieważ nie znam początku
Może dlatego nigdy nie przestaję
Żeby wciąż trwać
Gdzieś pośrodku
Stąpam po cieniach
Tak bardzo boję się
Że któryś z nich
W końcu złapie moją stopę
Najbezpieczniej by było
Gdybym sama stała się
Jednym z nich
Wtedy nie byłoby już niczego
Czego mogłabym się bać
autor
TeQuillla
Dodano: 2015-02-22 14:37:37
Ten wiersz przeczytano 900 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Bardzo oryginalny,2 pierwsze zwrotki najlepsze..Pozdr.
Wciągający życiowy tekst. Miło było przeczytać:)
Pozdrawiam:)
I mamy moi mili naprawdę dobrze napisany tekst.
Naprawdę dobrze napisane, dziękuję Szanownemu
Autorowi.
nie poddawaj się :)
myślę, że już jest po:)
Dobrze oddany stan, po wydarzeniu które zburzyło nasz
porządek. Stąpanie po cieniach i lęk. Czy w ósmym
wersie nie miało być "pośrodku" jako określenie
miejsca, bo chyba nie chodzi o zażywanie środków?
Miłego dnia.
Smutek wyziera z każdego kąta +)