31 o miłości

Smutna refleksja, pozdrawiam ciepło.

Czytałem na orgu więc jedynie manifestuję swoją
nieodzwoną obecność u Ciebie ;)

Co jakiś czas mamy szkolenia z udzielania pierwszej
pomocy i od trzech lat chyba uczą nas, aby wykonywać
tylko uciskanie klatki piersiowej. Wdechy niosą zbyt
duże ryzyko ewentualnych zarażeń.

Dziękuję.
To nie jest o takim dosłownym, pojedynczym obrazie.

Oddechy ratownicze:
Należy ponownie udrożnić drogi oddechowe;
Zacisnąć skrzydełka nosa;
Wziąć normalny wdech;
Objąć szczelnie ustami usta poszkodowanego;
Wdmuchać powietrze z normalnym natężeniem przez 1
sekundę, jednocześnie obserwując czy klatka piersiowa
się porusza;
Należy wykonać 2 oddechy a następnie powrócić do
uciskania klatki piersiowej w sekwencji 30:2.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Resuscytacja_kr%C4%85%C5
%BCeniowo-oddechowa

Nie chce ironizować, bo problem powazny - jest. -
Dramacik - czy dramat. - Tragedia?

Niełatwy wiersz, jak dla mnie do interpretacji, mam
podobne odczucia do Mily...
Pozdrawiam noworocznie Poetkę.

Smutno, życie jest takie kruche. Pozdrawiam

Trudno nie zbłądzić czytając taki profesjonalny
poetycki tekst.
Zmysłami odczuwam, że jest to bardzo smutna historia
zmuszająca mnie do pozostania w ciszy.
Moc serdeczności.

Dla mnie to o dziecku na szpitalnym łóżku, podłączonym
może do respiratora, który czasem się zawiesza?
Pozdrawiam

Ago intrygujesz jak zawsze, wiem gdzie pracujesz może
to o autystycznych dzieciach, bo wiem że to dramat dla
nich. Ale błądzić jest naszą rolą na ziemi.

Wszystkiego dobrego, powodzenia w twórczości,
niedopowiedzenia to funkcja poezji.

Intrygujący tekst. Odbieram w temacie - eutanazja
(możliwe że błądzę).
Miłego dnia:)