Siedąc przy oknie...........

Siedząc przy oknie
widze jak ulice w sen zapadają.
Jak gasną świtała,
lampy się zapalają.
Gwiazdy na dłoni policzyć mogę,
jednak o smutku zapomnieć nie mogę.
Dane mi jest otulać się kołdrą
w samotnym domu pełnym ludzi.
Spoglądać na szczęście skrzywdzonych ludzi.
Odwzajemniać uśmiechy ponurych obrazów.
Śmieć się i klaskać z głupich pokazów.
Ja tak już nie mogę!!
Żyć nie czując tego!
Chce być sobą
i nie udawać że jestem inna osobą.
Życie przesypuje się jak piasek w klepsydrze, jak woda w strumieniu pędzi bez tchu.
Proszę, choć na minutę zatrzymajcie je, bym poczuła radość, życia posmakowała..........
Cóż mam począć gdy drzemie we mnie tylko takie jedyne marzenie??

autor

chemiczny romans

Napisany: 2006-12-28 Dodano: 2006-12-28 16:26:33

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie