70 lat

Panierowanych słowach, na wiatr rzucanych.
W naszych głowach nigdy niezapomnianych.
Albo odłączysz się od świata realnego,
albo będziesz w lustro patrzył, nie na siebie
lecz na człowieka sponiewieranego.
I w tym tkwić będziesz przez długie laty,
i nikt już nie ujrzy twej prawdziwej facjaty.
Dopiero gdy na starość nadąża za twoim tokiem myślenia,
Ty zdążysz ze dwa razy zapaść się pod ziemię ze wstydu.
I nim umrzesz ludzie i tak będą cię poniżać,
za to że Ty im lubiłeś ubliżać.
Przygotuj się na marne życie, niewdzięcznika.
Tak szybko nam to życie znika.

Tak często udawało Ci się kłamać, aczkolwiek teraz niewierze w ani jedno Twoje słowo. Nawet jeżeli jest ono prawdą, już mnie nie obchodzisz.

autor

spoezjowana

Napisany: 2010-04-16 Dodano: 2010-04-16 16:22:40

Ten wiersz przeczytano 1492 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie