Chwile przestoju

Tyle razy dałam radę się pozbierać
Tyle razy upadałam
Wstałam nie raz
Teraz tylko Ty
Podajesz mi pomocną dłoń
Ale radzę sobie sama
Chcę utonąć w deszczu
Zatopić się w płaczu chmur
Lecz sama nie płakać
Gdyż nie wiem co mam robić
Bo ciągle świeci słońce
A usta przepełnione uśmiechem
Wydzierają się niemo
I nikt ich nie słyszy
I gdy zacznie padać deszcz
Ciebie już nie będzie
Uśmiech zniknie
Dłoń nie będzie tak gładka
Zapomnę, zaświeci słońce
I znów będę płakać, nie chmury
Słone łzy się poleją
I znów sama się podniosę
I będę szła tą samą drogą
Pełną uśmiechu, radości
I sztucznego szczęścia
Przecież wśród wielu nieszczęść
Przychodzi ta wymarzona cisza...

Przyczyniasz się do każdego uśmiechu, choć jest ich tak mało...

autor

spoezjowana

Napisany: 2010-05-15 Dodano: 2010-05-16 11:27:04

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie