/a miało być tak pięknie/

Że razem pokonamy tę krainę cieni
człowieku mi najbliższy wierzyłam naiwnie,
niestety ni palcem nikt za ciebie nie kiwnie
Dopóki sam nie będziesz chciał-nic się nie zmieni.

Ileż można dać z siebie nie czując boleści
sercowych bo psychika wysiadła do końca,
nie grzejesz mnie sobą jak promienie słońca
Jak bardzo umiesz ranić-w głowie się nie mieści.

Nasza przyszłość to ciężkość milowych kamieni
niepokój wylazł z kąta wyszczerzył kilka ostrych kłów,
spokój duszy zmroził nagły podmuch ostrych słów
Serca zmrożonego w lód nic już nie zmieni.

autor

agazgaga

Napisany: 2010-01-19 Dodano: 2010-01-20 22:54:11

Ten wiersz przeczytano 644 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie