Adopcja

Spojrzałam na Twój lekko przekrzywiony podbródek,
brązowy pieprzyk uśmiechał się z kącika ust,
kruczoczarne rzęsy nie pasowały do jaśniejszych brwi,
śpiąc ukrywałeś swój błysk w oku.
A szkoda!
Pogłaskałam Cię po nieproporcjonalnie maleńkiej główce,
przytrzymałam odrobinę za pulchne rączki.
Przeczesałam delikatne, niewinne włoski,
zapowiadały się loki podpatrzone u mnie.
Nie spodobały Ci się moje zabiegi,
zmarszczyłeś zabawnie idealny nosek.
Łza szczęścia, a może wzruszenia kapnęła na Twą twarz.
O zgrozo!
Z rozmarzenia wyrwał mnie Twój szloch,
od małego nie pozwalasz przerywać sobie drzemki.
Płacz stawał się coraz donośniejszy.
Niepokojąco monotonny.
Dziwnie przewidywalny.
Wyuczony.

Była 6:07.
Ból.
Praca.
Budzik.

Dlaczego podjęłam najlepszą decyzję?

autor

Nikala18

Napisany: 2016-03-08 Dodano: 2016-03-08 21:38:01

Ten wiersz przeczytano 1481 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie