W alei

Śmierć. Strach o niej myśleć.
Po naszej stronie żywotności
wiatr hula i hulają dusze.
Chciały, nie chciały, aż się sparzyły,
aż zabolało – aż pamiętają
za życia jeszcze ten piekielny ból.

Gdzie radość, gdzie szczęście pytam?
A wiatr suchym liściem
w alejce szura.
Nie ma mnie tutaj i jestem,
szukam...
Dlaczego nie chcę myśleć o śmierci?

Bo śmierć to smutek, co rozrywa serce...
Bo śmierć to kres. Niepojęty żyjącym.
Tak bardzo chcemy wierzyć w nasze życia...

brać je garściami...
i jeszcze i jeszcze...
przed śmiercią zdążyć...

autor

marcepani

Napisany: 2021-10-31 Dodano: 2021-10-31 05:28:57

Ten wiersz przeczytano 1312 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie