all that jazz

Resztka osadu z płuc w wąskim przelocie trąbki altówki
Nie było dawno nic bardziej skromnego
W ciszym szepcie czyneli, w perkusyjnych półmiskach
Zastygły w wolnych rytmach fokstrota, w szmerach milknącego saksofonu

Piano Bar – to miejsce spoczynku
To więcej niż cisza

Dym z opasłych cygar tłoczony z kominów afroamerykańskich ust
opowiedział wszystkie nowoorleańskie stories
tylu nas tu dzisiaj

Piano Bar – to jest to miejsce
na tafli fortepianów błyskają soczewki szklanek od whiskey
opróżnione przed północą w trakcie "summertime"
w narożnym stoliku przykrytym zieloną peleryną
Telonius przegrywa w karty ostatni relikt starej szkoły
Złoconą Omegę z pięćdziesiątego drugiego

Daję upust przyjaznej krotochwili: "encore, encore Mr. Ellington!"
Sen nie ma żadnych praw w tym stanie
Schowany w skórzany futerał – dogorywa
Piję ale nie żeby się upić…
tylko na moment przygasnąć w zaułku improwizowanej wytworności

piano bar – tu jest przystanek dla wszystkich mitów tego kontynentu
nie jeżdżących od dawna dyliżansów
dobrze że tak jest
w palcach zwijam bilet z Lincolnem, w oczekiwaniu na ostatnią kolejkę
siadam…
krzesło zaskrzypiało wilgotnym ragtajmem

autor

Bielan

Napisany: 2007-04-15 Dodano: 2007-04-18 11:37:18

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie