Ambiwalencja

do S.

Hałas.
Nic nie slyszę.
Nie ma miejsca na moje myśli.
Wychodzę z domu.
Szukam Ciszy.
Spotykam Ciebie...
Patrzysz na mnie tym zimnym wzrokiem.

Nienawidzę tego.

Jednak zbyt wiele nas łączy, by nic nie powiedzieć.
Zapraszam Cię do siebie z nadzieją, że jednak odmówisz.
Zgadzasz się.
Ale ani cienia uśmiechu na Twej bladej twarzy nie widzę.

Nienawidzę tego.

Gdy usiadłyśmy poczułam coś dziwnego.
Zawsze, gdy rozmawiamy, ja jestem bezpośrednia.
Ty mówisz tak tajemniczo...

Nienawidzę tego.

Wstałam od stołu.
Spojrzałam przez okno, by na chwilkę zapomnieć o wszystkim.
Podeszłaś do mnie.
Spojrzałam głęboko w Twe wielkie oczy...
Nasze usta złączyły się w pocałunku...
Proszę, pocałuj mnie jeszcze raz...

Bo chociaż tak bardzo Cię nienawidzę...

Chcę, byś była przy mnie...
Chcę być pierwszą osobą, która sprawi, że się uśmiechniesz...
Chcę nauczyć Cię kochać...
Tyle już wycierpiałaś...
A tylko ja jestem w stanie roztopić ten lód...
Bo wiem, co czujesz.

Jak ja nienawidzę tego uczucia...

mimo wszystko, kocham Cię, mała

autor

Afta

Napisany: 2008-01-07 Dodano: 2008-01-07 16:16:05

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie