Anatomia życia

Musimy istnieć

To ludzka klątwa

Historia wiecznego niezapominania

Czołgamy się przed drzwiami wyjściowymi

W ciszy słychać puste oddechy

Musimy krzyczeć

To ludzkie przekleństwo

Historia wiecznego upokorzenia

Upominamy się o kawałek godności

Deptany przez bliźnich w natłoku egoizmu

Musimy płakać

To ludzka plaga

Historia wiecznego cierpienia

Mordujemy w łzach bezbronne problemy

Użalamy się nad własną żałosnością

Musimy udawać

To ludzka fałszywość

Historia wiecznego paradoksu

Wykręcani przez sekundy codzienności

Gramy w martwych tłumach swoje role

Piszę swój scenariusz piórem torżsamości

Wymazując wszystkie dowiedzione wspomnienia

Jestem człowiekiem poddanym codzienności

Szara plama na płótnie zapomnienia

Jestem spreparowana

Służę jako przykład załamania

autor

loner

Napisany: 2004-01-20 Dodano: 2005-01-24 15:33:00

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie