Aniołowie

Synowie niebieskiego nieba,
Bracia czystych serc i chleba,
Uśmiechnięci wielkimi sercami,
Kroczą wciąż między nami.

Aniołowie promieniści, spokojni,
Według zasad, a jednak wolni,
Tańczą z odblaskami słonecznymi,
Nie chwalą się rzeczami dokonanymi.

Wśród nieposkromionej wrażliwości,
Nie ma w nich żadnej bez sensu żałości,
Bo chcą tylko bliżej nieba skrzydła unosić,
O łaskę dla brata prośby Bogu zanosić.

Aniołowie to dzieci, sześć lat, nie więcej,
Oddane sobie wzajemnie mają serce.

Aniołowie to dzieci, te niezwykłe, te,
Których nie zdążyliśmy splamić łzami.

Aniołowie upadną i staną się demonami.

autor

Szrajberka

Dodano: 2005-12-02 16:25:46

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie