Antygona '22

Powtarzamy dziś historię znaną.
Wiek kolejny – więc ciągle od nowa:
Antygonę właśnie rozstrzelano,
Która brata pragnęła pochować.

Pod ostatnią ścianą – jeszcze całą
Padła siostra z rozkazu Kreona.
W gruzach leży Polinika ciało,
Przy nim drugie – martwa Antygona.

Słońce świeci radosne, kwietniowe,
Kwitną bratki, fiołki, tulipany...
Ty Kreonie, kiedy stracisz głowę,
Leżeć będziesz też niepochowany.

autor

jastrz

Napisany: 2022-04-07 Dodano: 2022-04-08 01:00:57

Ten wiersz przeczytano 1550 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie