Apokalipsa

Gdy Ziemia się czarnym okryje całunem,
i księżyc na niebo nieśmiało się wtoczy,
gdy pewne planety pewny układ stworzą
rozbłysną czerwienią moje martwe oczy.

Wylezę spod ziemi z triumfalnym okrzykiem,
uniosę nad głową me berło kościane,
i powiem "Mo hadram ant castast de coris"
bo na to zaklęcie szwadron trupów wstanie.

I jedno, jedyne będę miał pragnienie,
by niszczyć, pożerać, mordować i palić,
nienawiść do ludzi połączę z cierpieniem,
i nikt się nie zjawi aby was ocalić.

Wraz z armią potworów ruszymy na rzeźnię,
zniszczymy wasz nędzny gatunek,
i głupcem okaże się ten który myśli,
że w kulach z ołowiu odnajdzie ratunek.

I wiem doskonale, że dzień ten jest bliski,
i czuję wyraźnie krew waszą,
i widzę te ciała na strzępy rozdarte,
a moi poddani świeczki życia gaszą...

autor

Venom18

Napisany: 2005-01-20 Dodano: 2005-01-21 09:13:54

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie