Apokalipsa pędu współczesności...

Ciężko żyć w wolności nie będąc wolnym
kiedy tłum wybiera za człowieka
pchnie bez opamiętania
na oceany duchowo niepewne

Tam gdzie groteskowych masek
mnóstwo
tam gdzie niepoprawność, apoteoza nieuspokojeń
tam mechaniczny śnieg
tam zapomniany korzeń

Ni chwili oddechu przy słowie
Ni chwili ciszy przy ciszy
Ni chwili wskazówek przy drodze
Burze Burze
wśród oszalałych zdobyczy

System?
wyniszcza niechaotyczną normalność
i rozsądek

Wyścig płonących sumień
by tylko mieć co się utraci
nie pytając - Dokąd?
zapominając - Skąd?

Dehumanizacja
Zysk, prędkość, niewytchniona cyberprzestrzeń
a w sprawach moralizmu
nikt nie pyta co można

Czy potrzeba teraz dbać o dobro, prawdę i piękno?
Czy potrzeba teraz być człowiekiem?

"I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły"(Ap, 21,1)

autor

Uranos

Napisany: 2007-01-28 Dodano: 2007-01-28 16:41:27

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie