ARCHIWISTA I MYSZY

Chcąc być czyimś przyjacielem, trzeba stać się godnym przyjaźni. (Nikołaj Gogol)

Archiwista mozolnie akta wzrokiem badał,
w samotności i ciszy myśli swe układał.

Wiele trzeba zachodu, cierpliwości znaleźć,
niczym jak ten ślepiec, co igłę ma nawlec.

Ile niewygody, wszystko kurzem stoi,
wdychasz pleśnie, grzyby, choroby się boisz.

Charakter zaś pracy nazbyt niedogodny,
grzebiesz się w starociach choć dzionek pogodny.

Towarzyszem twoim tylko pajęczyna,
dumał archiwista - co cię tutaj trzyma?

Nagle szmer go dobiegł, delikatny, słyszy,
ktoś w aktach harcuje, pewnikiem to myszy!

Tną cięgiem starocie, że aż sieczka leci,
robią z historyji najzwyklejsze śmieci.

Archiwista zdębiał, wzrok mu bielmem zaszedł,
huknął na szkodniki i złapał go kaszel.

Na to odważniejsza mysz się wychyliła;
Mistrzu co się stało? Palma ci odbiła?

My tu głodujemy, znikąd skórki chleba,
jak coś nie zeżremy pójdziemy do nieba.

Lepiej przynieś sera, tym załatwisz wszystko,
my zyskamy strawę, a ty towarzystwo. wwp.

autor

wwp.

Dodano: 2008-12-19 07:56:15

Ten wiersz przeczytano 2879 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie