As My Heart Gently Weeps...

Siedział tuż przy scenie
Przy piwie już zwietrzałym
Upity po przebytym gniewie
Ręce mu drżały

Nagle reflektory dały światło
W ich blasku stała ona
Patrzył na jej skórę gładką
Była jakby wyśniona

Muzyka w tle delikatnie pieściła
Śpiew z jej pięknych ust uciekał
Wyglądała jak by śniła
A jego smutek odleciał

Pieśń niosła jak wiatr
Nadzieję,wśród ludzi jak zbóż
On dzwięki kradł
O śmierci nie myślał już

Unosiła go melodia
Jak by na obłoku stał
Jak by jego szczęścia była głodna
I pozwoliła by się śmiał

Po zgaśnięciu jupiterów
Postanowił do domu iść
Nucił pieśń bliską sercu
"As My Heart Gently Weeps"...

tak niewiele trzeba by znów mieć nadzieję wystarczy chcieć i radość dojrzeć...

autor

MiH

Napisany: 2007-11-29 Dodano: 2007-11-29 01:35:46

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie