Aspekt

W klasztornym chórze ledwo rozświetlonym
W migoczącym jak ćma płomieniu świecy
W witrażu czerwienią, w habitach brązowym
Czas się kładzie cieniem
Pochylone głowy i zgarbione plecy
Silne głosy odczytują psałterza karty
Popychają słońce, wstrzymują ziemię
Mnisi wieczności wydarci.

A ponad gwiazdami, o nicość wsparty,
Wsłuchany uważnie w ich pomruk śpiewny
Siedzi zadumany uczeń Sidarthy
Obracając bęben modlitewny

Bóg im nie przeszkadza, z boku przysiadł
Ogromem prac nieśmiertelnie znużony
Zapragnął by wreszcie nastała cisza
I człowiek w końcu stał się… skończony.

autor

malcur

Napisany: 2006-10-04 Dodano: 2006-10-05 00:05:02

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie