Autonomia człowieka

Świetny wiersz z mądrym przesłaniem.

Przeczytałam z ciekawością i uznaniem podjęcia ważnego
tematu jakim jest niezbywalne prawo do samego siebie,
czyli jako prawo własności względem siebie jako osoby.
Jest to prawo w sensie jurystycznym, ale jest też
elementem prawa natury, więc jednostka nie może go
scedować na nikogo.
Serdecznie pozdrawiam :)

Ciekawe i bardzo mądre przesłanie, pozdrawiam ciepło.

O tak bardzo ciekawy wiersz

Chyba w każdym z nasz tkwi niechęć do podporządkowania
się oraz bunt przeciwko szablonowemu zachowaniu.
Autorka dostrzega mikroskopijną przestrzeń życia, w
której istnieje, i odnosi się do twórczych aktów buntu
wyrażanych w poezji i ... próbuje być wolnym
człowiekiem, mam nadzieję, że z powodzeniem.
(+)

Bardzo mi się podoba

Pieknie o wolnosci :)

Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam

Pozdrawiam miło ;-)
+

Krotki, ale tresciwy i refleksyjny monolog, nie
pierwszy u Ciebie, ktory mi sie podoba. Masz
specyficzne postrzeganie tematow, ktore nas otaczaja,
sa oczywiste, a "niezauwazalne", bo tak wygodniej(?).

Swietny tekst, Lariso.

Klaniam sie nisko. :)

Dlatego zagłosuję na ten wiersz!
Wszystko, co widzisz, widzę ja i inni. Grunt, że mamy
tego świadomość.
Z podobaniem się dla treści.
Pozdrowienia ciepłe!

Wolność: rozciąga się od "róbta co chceta" po "niewolę
miłości"
tu nieszablonowo jako "brak przymusu"

tak czytam.

Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam serdecznie

Świetny monolog wyrażający zdolność dokonywania
wyborów zgodnie z własną wolą i zrozumienie prawa do
autonomii drugiego człowieka.
Czyli pełna tolerancja i empatia.

Cieplutko pozdrawiam :)

Pięknie o wolności napisane, choć człowiek tak
naprawdę to nigdy do końca nie będzie wolny. Chyba,
że jest samowystarczalny, i żyje gdzieś z dala od
społeczeństwa.
Pozdrawiam serdecznie.