axis

zasypia kamienna twarz
świata
pośród nagich brzóz prostych
martwy człowieku co drzewa ścinasz
przestań dźwigać połamane gałęzie
atlasu wchodzącego w obrotnik axis

nieskończoność o skończonych
przedziałach
przemija oś czasu drzewa mówią
i nie unikniesz wskrzeszenia
moralnego kręgosłupa
o poprzecznych kręgach

Z czasem każdy świat zdaje się rozpadać a każde wypowiedziane słowo jest niczym.

autor

Zlosnidlo

Napisany: 2012-02-29 Dodano: 2012-02-29 08:04:15

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie