Azyl przed wiecznością

Moją dolą jest czekanie,
Takie smętne umieranie.
Dusza cierpi niewymownie,
Traci ciepło bezpowrotnie.
Mózg wysycha nieustannie,
Znikąd pomoc-załamanie...
Serce prosi niemożliwie,
Kochać pragnie-niewątpliwie.
Szara mgła,pochłaniająca,
Trapi smutkiem wciągającym.
Jest ucieczka nieodkryta,
Mała wyspa,niezdobyta..
Lecz schowana najwyraźniej,
Gdzieś głęboko w wyobraźni.
Tam mnie czeka ukojenie,
Miłość,spokój i schronienie.
Jest też człowiek wyczekany,
Mój talizman ukochany..

autor

spandrx

Napisany: 2009-04-13 Dodano: 2009-04-16 10:50:28

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie