Portret Duszy

W lustrzanym odbiciu zarys Jej twarzy.
Lecz oczu nie widać,jest jakby nieobecna..
Ciekawa jestem o czym teraz marzy,
W przeciwnym razie nie byłaby przejrzysta..
A może zacznę troszkę inaczej niż zwykle.
Jej źrenice są mętne,wpatrzone w przyszłość.
Tylko,że nic w nich nie widać,
Złudzenie czy rzeczywistość..?!
Gdyby mogła je otworzyć,napełniłyby się blaskiem,
Lecz Ona wciąż je mąci,czarnego słońca brzaskiem.
Jej czarne myśli gnębią wciąż Jej umysł,
Oplatają głowę niczym pasmo nieskończoności.
A oczy niby otwarte..a jednak zamknięte,
Potrzebują trochę światła i czułości..
Nad wyraz jest spokojna,choć gwałtowna czasem bywa,
Beznamiętna postać,czy może tylko czasem taka jest..
Chyba..

autor

spandrx

Napisany: 2009-04-13 Dodano: 2009-04-15 10:57:27

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie