Bądź jak drzewo nie jak huba...
Bądź jak drzewo nie jak huba
I zieloną żyj nadzieją
Pnij się stale w stronę słońca
Rośnij w górę i oddychaj
Nie daj się wiatrom i burzom
Nie daj się słońcu wypalić
Zwinnie i dumnie pruj naprzód
I chroń swe soki prawdziwe
Raz w górze smukłością się ciesz
By w dole mieć siłę i moc
Korę zranioną wyleczyć
Zostawić bliznę doświadczeń
Bądź jak drzewo nie jak huba
Bądź podporą swoją własną
Choćby las Cię cały prosił
Nie daj zniszczyć siebie w sobie
autor
żukel
Dodano: 2014-03-28 16:37:00
Ten wiersz przeczytano 1509 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Pasożyt z tej huby, dużo mamy takich przykładów w
życiu. Bardzo ładnie, pozdrawiam.
Głęboka treść mnie zadowala :) pozdrawiam
ładny wiersz z dobrym przesłaniem ...
pozdrawiam serdecznie :-)
Nie dać się. I to jest najważniejsze. Pozdrawiam.
...nie daj zniszczyć siebie w sobie...
Świetna puenta.
Miłego
zanim huba wyrośnie
ktoś powie
psinki jakieś drzewo porosły
lecz gdy dojrzeje w słowie swoim
będzie jak grzyb
grzyb co zapach zywicy niesie
jak sama wyrosła
tak ozdobę ma jak jemioła
tylko nie wysycha ze swego zycia w:):)