Bajka, prawdziwa!

Kiedyś leżąc pośród leśnego runa
Zasnąłem. Huk! Uderzenie pioruna...
Ocknąłem się doznawszy olśnienia,
Dookoła jasność, brak zaciemnienia.
Noc przecież była gwiazdami pachnąca,
A teraz tęcza! Promienie słońca!

Ach jak tu pięknie, pragnę tu zostać.
W dodatku... Kto to? Widzę czyjąś postać.
Urodą przyćmiewa wszystkie dziewczyny,
Krocząc w blasku rwie słodkie maliny.
W końcu nagłego olśnienia doznaję,
Jakaż jest piękna, już ja poznaję!

Przede mną stoi w bieli ubrana,
Kobieta przeze mnie ogromnie kochana!
Pragnę ją objąć, podać jej ręce...
Do niej należy me serce!
(...) W końcu z uśmiechem wyciąga dłoń...
I prosi... bym czule tulił ją...

autor

colo

Dodano: 2007-10-23 16:18:35

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie