Przestroga

nasze życie jest miłością...

Droga do gwiazd, droga do słońca,
Żmudna i ciężka, bardzo męcząca.
Ciągle z niej skręcam i wiecznie zbaczam
Lecz zawsze także na nią powracam.

Czasem bez wiary, czasem z nadzieją...
Że ciemne chmury wiatry rozwieją,
Że rosa mgły nie spowoduje,
A mnie samego ktoś uratuje.

Wiecznie tak trwam w mym przekonaniu,
Marząc o szczęściu, tańcu, lataniu...

Lecz chyba tylko śmierć jest spełnieniem,
Epilogiem trwania - uwieńczeniem!
Jedynym pewnym, wielkim sukcesem,
Który i tak odejdzie wraz z echem...

Więc po co jak Syzyf szukać radości,
Skoro odejdę by pogrążyć się w nicości.
Z goryczą przełknę życiową strawę,
Pokocham ciemność i gęstą lawę...

Sam siebie będę nienawidził,
Brzydotę wielbił, piękna się wstydził!
Podpalę serce - krwią ociekające.
Żywe jeszcze... Miłością tętniące...

autor

colo

Napisany: 2000-05-09 Dodano: 2007-10-22 17:26:09

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie