Bajka o smoku, szewcu i rycerzu

Dawno, daleko,
Za siódmą rzeką,
Gdzie (prawie) świata granice
Mieszkał smok pono,
Co ogniem wionął
I zżerał hurtem dziewice.

Więc ludzie radzi
By smoka zgładzić.
- Niełatwe to jest, proszę pana.
Lecz szewc podrzucił
Mu setką trucizn
Szpikowanego barana...

I już po smoku.
Trwa radość wokół,
Że szewc był takim chojrakiem,
Aż – trzeba pecha –
Właśnie nadjechał
Rycerz Niezguła z orszakiem.

Wszystkich dokoła
Wnet ludzi zwołał.
Donośnie wrzeszczał ten człowiek,
Że on orężem
Smoka zwyciężył.
A szewc? Ze smokiem był w zmowie.

„Trujący baran
To sztuczka stara,
To zmyłka i błazenada...”

Dziś w całym kraju
Ludzie dumają,
- A może prawdę on gada?...

autor

jastrz

Napisany: 2022-01-08 Dodano: 2022-01-08 08:59:41

Ten wiersz przeczytano 2127 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie