Ballada bohaterów.

Gdy przyjdzie znowu ciężki sen
i niedźwiedzia skóra otuli grzbiet,
Przypomnisz sobie szeroki Ren
i na polu walki szaleńczy bieg.

Złoto kielich jednoczy brać,
by siła niosła chwały smak.
Bóg wie jak nami należy grać,
On stawia zawsze szach i mat.

Słowa pieśni wibrują w skroni
i miecza szczęk wybija takt.
Bo wiesz, że za lasem gdzieś są oni,
a to nie jest historii ostatni akt.

Gdy przyjdzie znowu ciężki sen
i niedźwiedzia skóra otuli grzbiet,
Przypomnisz sobie szeroki Ren
i na polu walki szaleńczy bieg.

W zapomnieniu wylanej morzem krwi
obmywa dusze każdy diabeł,
bo kiedy płacze, kiedy śni
budują nową wieżę Babel.

Taki oto los parszywie drwi
z synów swych matek, mężów żon,
by zamknięte całe życie drzwi
otworzyć w chwili, gdy przyjdzie zgon.

Gdy przyjdzie znowu ciężki sen
i niedźwiedzia skóra otuli grzbiet,
Przypomnisz sobie szeroki Ren
i na polu walki szaleńczy bieg.

Bohater na koni karym mknie,
chorągiew połyka dziki wiatr
i łuna spowija nawet w dzień
horyzontu drogę i cały świat.

W boju okrzyki nieme mrą
i salto błazna nie jest snem,
a ciała ludzkie swą lawiną
przykryją nawet wieczny Ren.

autor

nikt

Napisany: 2007-05-29 Dodano: 2007-05-29 21:32:15

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie