Ballada egzystencjalna

Smaki życia dawnego nic w nich wyszukanego.
Nieczęsty kąsek zwykłej kiełbasy
lub chleb wodą spryskany i cukrem posypany,
to tamtych czasów swojskie frykasy.

Zupa z warzyw zrobiona śmietaną zabielona,
którą żona gotowała często.
Ziemniaki podsmażone z cebulą zapieczone.
Na stole rzadko kartkowe mięso.

Człek na co dzień spożywał wciąż dostępne warzywa,
królował nabiał i zielenina.
Jak kto mógł sobie radził i w kolejkach czas tracił.
Czym mogła żywiła się rodzina.

Rolnik miał na mleko zbyt więc handel nabiałem kwitł,
a artykułów w sklepach ciągły brak.
Nie ma tego co byś chciał choćbyś i łapówkę dał,
to wszędzie ocet - w mięsnych pusty hak.

Pracownik miał pieniądze, nie było woli w rządzie
więc gniew powoli wzbierał w narodzie.
Rozpoczęły się strajki już nie wierzył nikt w bajki.
Ludzie we wspólnym poszli pochodzie.

Nastały wielkie zmiany z towarzyszy są pany.
Zniknął dorobek gdzieś narodowy.
Państwowe to wyjątek, rozgrabiony majątek.
Włada nim teraz właściciel nowy.

Obecnie inna era można towar przebierać
lecz na tym często kończą się chęci.
Dobrobytu mit znika, nie napełnisz koszyka,
gdy na zakupy brak jest pieniędzy.

Kiedyś nie było słodko, a i teraz jest gorzko.
Historyczna kwadratura koła.
Nadeszły takie czasy, że wśród gadżetów masy,
miało być dobrze - jest niewesoło.

Rządzi macho-impotent, czy to Polak malkontent?
Kto odpowiedzieć dziś na to może?
Na życia karuzeli niejednego los zmielił
i zanosi się, że będzie gorzej.

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2022-06-18 Dodano: 2022-06-18 15:18:19

Ten wiersz przeczytano 678 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Satyra Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie