Bez miłości

Pomyślności

Przepraszam Cię jasmin, jeśli uraziłam Twoją dumę. Nie
wiedziałam, że jesteś aż tak nadwrażliwą osobą. Uwagi
co do wiersza nie były złośliwe a jedynie wyrażeniem
własnego zdania. Masz rację, że w poezji wszystko
można pisać wedle własnego uznania, papier wszystko
przyjmie. Obiecuję, że nie będę komentować Twoich
wierszy ale czytać ich nie możesz mi zabronić :) Z
nadzieją, że mi wybaczysz i przestaniesz się na mnie
gniewać, ciepło pozdrawiam :)

i tylu piszących

nie będę komentować Twoich uwag wena, odsyłam do
Słownika Języka Polskiego...nie trafiłaś na
laika...przykro mi..odsyłam do prac traktujących o
zjawiskach w języku polskim...jeżeli nie wiesz, że
poezja rządzi się innymi prawami, to nie mamy o czym
mówić... jeżeli nie odróżniasz języka poezji od języka
żywego !!!!! co to ma do rzeczy, że jakieś słowa
wyszły z użycia!!! to właśnie poezja sprawia, że nie
zapominamy o nich...zapraszam na wykłady o poezji
....jakom żyw...czym się spodziewał...wpierw
mnie....kto twe imię...poezja to wolność...nasza
polemika nie ma sensu...kłania się przede wszystkim
Słownik Języka Polskiego. Jest proste wyjście : jest
tu tyle tekstów i tyle piszących, że .....inna sprawa,
jeżeli czyta się po to, aby się mądrzyć nie mając
zaplecza

Olu, moja ma za sobą Rubinowe Gody :)
Dziękuję i pozdrawiam :)

Bardzo rzadko się zdarza, że do grobowej deski
Ale znam od dawna pewne małżeństwo, jak jeszcze byli
tylko nastoletnią parą a są już 30 lat po ślubie i
nadal w sobie zakochani, to jest ta jedyna i piekna
miłość
Pozdrawiam i dziękuję:-)

miłość jest jak kawałek ugoru, który czeka na
przestrzenną aranżację -
kompozycja powstaje według talentu i pragnienia piękna




serdeczności .....

Pięknie o miłości i jej oddziaływaniu. Pozdrawiam
serdecznie wena.

myślę, że nad miłością trzeba pracować, nie
odpuszczać...pozdrawiam

wzajemnie promyczku :))
Dziękuję Adeloo za wgląd i ciekawy komentarz :))

Pozdrawiam Wenuszko i życzę, pogodnego dnia.:)

Mam w takim razie dwie rzadkie (ze tak powiem) rzeczy-
rzadką grupę krwi i jestem w tej szczęśliwej grupie
miłości (mam nadzieje) dozgonnej - nie wyobrażam sobie
innego życia - Pozdrawiam

Przykro mi Stumpy ale nie wiem co mam powiedzieć,
pozostaje mi tylko współczuć.
Jestem dużo młodsza o męża, który skończył 84 lata i
ostatnio podupadł na zdrowiu. Boję się pomyśleć o tym,
że kiedyś odejdzie na zawsze. Chcę żyć nie dla siebie
a dla niego. Jestem z zawodu pielęgniarką i nikt
lepiej ode mnie nie zaopiekuje się nim.
Życzę zdrowia i pogody ducha :)

Tylko co robić Weno gdy ukochana odchodzi a miłość w
nas nie umiera? Ale wiersz bardzo dobry. + i Miłego
popołudnia.

Dziękuję kolejnym, miłym czytelnikom za wgląd do
monologu i ciekawe komentarze :))